ΦΑΡΟΣ ΣΠΕΤΣΩΝ

Οι Σπέτσες και η Τζιά ήταν οι θέσεις των δύο πρώτων φάρων του Ελληνικού Φαρικού Δικτύου που άρχισε να δημιουργείται μετά την απελευθέρωση. Ήδη από το 1827 είχε λειτουργήσει πυρσός στο λιμάνι της Αίγινας και από το 1831 άρχισε η κατασκευή των δύο πρώτων πέτρινων φάρων στις Σπέτσες και τη Τζιά. Ο φάρος των Σπετσών πρωτολειτούργησε το 1837. Ο αρχικός φάρος του 1831 δεν υπάρχει πιά. Ο πέτρινος φάρος και η φαροικία που σήμερα κοσμούν το Παλιό Λιμάνι των Σπετσών λειτούργησε για πρώτη φορά το 1885. Ο Ιωάννης Νουχάκης, στην "Ελληνική Χωρογραφία" που εκδόθηκε το 1901 αναφέρει: "Επί της ΒΑ άκρας του στομίου του λιμένος υπάρχει Πυρσός Στ΄ τάξεως, φωτός λευκού σταθερού επί Πύργου στρογγύλου λιθοκτίστου εις απόστασιν 30μ. προς Β από της κατοικίας των φυλάκων, ιδρυθείς τω 1885". Πολλές δεκαετίες αργότερα προστέθηκαν επί πλέον δωμάτια στην αρχική φαροικία. Ο φάρος των Σπετσών, που διαφέρει από τους περισσότερους άλλους φάρους του ελληνικού δικτύου λόγω της θέσεώς του σε κατοικημένη περιοχή, έχει εστιακό ύψος 27μ. από την επιφάνεια της θάλασσας. Το ύψος του πυργου είναι 11,6μ. Ο φάρος αυτοματοποιήθηκε το 1986 και λειτουργεί με χαρακτηριστικό μία λευκή αναλαμπή ανά πέντε δευτερόλεπτα και φωτοβολία 18 ναυτικών μιλίων. Η γεωγραφική θέση του φάρου των Σπετσών είναι πλάτος 37o15'9" και μήκος 23o10'1".

Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, ο πρώτος φάρος των Σπετσών οικοδομήθηκε με έξοδα της οικογένειας Γουδή. Αρχισε να κατασκευάζεται το 1831 στο στόμιο του λιμανιού σε ύψος 93 ποδών (28,34 μέτρα) από την επιφάνεια της θάλασσας και λειτουργούσε με πηγή ενέργειας το λάδι. Ως έτος αφής αναφέρεται το 1837.