ΦΑΡΟΣ ΓΟΥΡΟΥΝI ΣΚΟΠΕΛΟΥ | ΦΑΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

O φάρος στο βόρειο άκρο της Σκοπέλου, στο ακρωτήρι Γουρούνι, χτίστηκε το 1889 από το Ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με τη χρονολογία που υπάρχει στο φωτιστικό μηχάνημα. Βρίσκεται σε στίγμα 39N 12,5΄ γεωγραφικό πλάτος και 23E 35,6΄ γεωγραφικό μήκος, έχοντας εστιακό ύψος 70 μέτρα. Tον συναντάμε φεύγοντας από τη Γλώσσα με κατεύθυνση το κύριο λιμάνι του νησιού.

H πρόσβαση ως εκεί γίνεται ακολουθώντας τον σχετικά βατό -το καλοκαίρι- χωματόδρομο από το χωριό Γλώσσα. Aπέχει από τη Γλώσσα περί τα 10 χιλιόμετρα και δεσπόζει στη πλαγιά του βουνού που είναι κατάφυτη με σχίνα και κουμαριές.

Αρχικά ο φάρος λειτούργησε με φωτιστική ύλη το πετρέλαιο, ενώ στα χρόνια της Κατοχής παρέμεινε σβηστός. Επαναλειτούργησε το 1944 και το 1984 ηλεκτροδοτήθηκε και συνέχισε να λειτουργεί ως επιτηρούμενος μέχρι το 1989 που αυτοματοποιήθηκε. Το χαρακτηριστικό του φάρου είναι τρεις λευκές αναλαμπές ανά τριάντα δευτερόλεπτα και η φωτοβολία του φθάνει τα 20 ναυτικά μίλια. Το 1996 χαρακτηρίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό κτίσμα το οποίο δεσπόζει στην καταπράσινη πλαγιά του βουνού και αποτελείται από το φαρόσπιτο και τον ενσωματωμένο σ' αυτό πύργο στην κορυφή του οποίου είναι το φωτιστικό σώμα. Ο πύργος του φάρου είναι τετράγωνος, λιθόκτιστος και η επίστεψή του διαμορφώνεται με πόρινα τοξύλια τα οποία στηρίζουν το γείσο του και διαμορφώνουν το επίπεδο πάνω στο οποίο πατά ο φωτιστικός κλωβός. Το ύψος του λίθινου κορμού του πύργου είναι 14 μέτρα, ενώ μαζί με το φωτιστικό κλωβό ανέρχεται στα 17,8 μέτρα περίπου. Ο φωτιστικός κλωβός περιλαμβάνει τον φωτιστικό μηχανισμό με το περιστροφικό διοπτρικό του, το οποίο είναι κατασκευασμένο στο Παρίσι στο τέλος του 19ου αιώνα, σύμφωνα με την επιγραφή του «SAUTER LE MONNIER & S.I.E. PARIS 1887».

Aρχικά ο φάρος είχε αποφασιστεί να χτιστεί στη θέση Παλιοφάναρο, πεντακόσια μέτρα βορειότερα, αλλά τελικά επιλέχθηκε η σημερινή τοποθεσία επειδή πρόσφερε καλύτερη φωτοβολία.

Όλο το κτίριο είναι φτιαγμένο από πόρι, πέτρα αρκετά ελαφρύτερη από τις συνηθισμένες, που προέρχεται από ηφαιστειακό τόφφο (στάχτη). Πιθανότερος τόπος προέλευσης η Kίμωλος, η οποία στο παρελθόν τροφοδοτούσε με τέτοιο υλικό όλο το Aιγαίο, μέχρι και την Kωνσταντινούπολη.Oι πέτρες μεταφέρθηκαν με καΐκια ως το ακρωτήριο και από εκεί με κάρα μέχρι το εργοτάξιο.

		ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ
	ΦΑΡΟΣ ΓΟΥΡΟΥΝI ΣΚΟΠΕΛΟΥ