Πεζοπορία αλλά και δράση για την αναστύλωση του φάρου του Αφορεσμένου

Ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου, διοργανώνει στις 28 Φεβρουαρίου πεζοπορία στην περιοχή του Βρουχά και στο ακρωτήριο του Αϊ Γιάννη. Ο στόχος της τελευταίας πεζοπορίας του χειμώνα διπλός: και η απόλαυση της μαγευτικής ορεινής φύσης της Κρήτης, αλλά και η ανάδειξη του ΦΑΡΟΥ του ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΥ, ενός μοναδικού ιστορικού μνημείου που δυστυχώς κινδυνεύει με κατάρρευση.

Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρεται:

    "Η δράση του Συλλόγου μας έρχεται να προστεθεί στις προσπάθειες του Δήμου Αγίου Νικολάου να αναστηλώσει και να σώσει από την ολοκληρωτική καταστροφή τον ιδιαίτερης αισθητικής και σπάνιας αρχιτεκτονικής φάρο. Η πεζοπορία μας προσφέρει στους συντοπίτες μας την ευκαιρία να επισκεφτούν το ανεμοδαρμένο ακρωτήρι του Μεραμπέλλου και να γνωρίσουν ένα σημαντικό, αλλά παραγνωρισμένο κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας. Για όσους δεν καταφέρουν να συμμετέχουν στην πεζοπορία θα δημοσιευτούν στο blog του Συλλόγου (pezopories.blogspot.gr) και στο facebook φωτογραφίες, video και πληροφορίες που θα αναδεικνύουν την μοναδικότητα του «φαναριού», όπως αποκαλούν οι ντόπιοι το φάρο.

            Η διαδρομή είναι κυκλική, έχει διάρκεια 4 ώρες (χωρίς τις απαραίτητες στάσεις) και ξεκινά από το αιολικό πάρκο, με τις τεράστιες ανεμογεννήτριες, που είναι εγκατεστημένο στη θέση «Μπάμπουρα» στο βορειοδυτικό άκρο του κόλπου του Μεραμπέλλου. Μετά από σύντομη πορεία, συναντούμε το ολόλευκο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη, αγέρωχο και πανέμορφο δίπλα στις πανύψηλες ανεμογεννήτριες και στο εγκαταλελειμμένο γερμανικό παρατηρητήριο του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

          Με κατηφορική πορεία συνεχίζουμε προς την "Χωματίστρα", τον μικρό υπήνεμο κολπίσκο, καταφύγιο των ψαράδων της περιοχής. Ακολουθούμε το στενό απόκρημνο μονοπάτι που ξετυλίγεται περίπου δέκα μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, πάνω στην βραχώδη βουνοπλαγιά που εντυπωσιάζει με τους βράχους της, γεμάτους απολιθωμένα θαλασσινά όστρακα.
          Με το Κρητικό Πέλαγος να απλώνεται απέραντο μπροστά μας, περνάμε δίπλα από τα απομεινάρια της παλιάς βίγλας (σκοπιάς) του ακρωτηρίου στην κορφή του λόφου και φτάνουμε στον πετρόκτιστο φάρο του Αφορεσμένου. Ο φάρος κατασκευάστηκε το 1864 από την Γαλλική Εταιρία Φάρων και εντάχθηκε στο Ελληνικό Φαρικό Δίκτυο μετά τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων. Για πολλά χρόνια σηματοδοτούσε ένα πραγματικά επικίνδυνο πέρασμα για τους ναυτικούς (λόγω της συστροφής των κυμάτων, αλλά και του μεγάλου βάθους). Σύμφωνα μάλιστα με τη λαϊκή παράδοση στο σημείο αυτό πνίγηκε και θάφτηκε ο Καϊάφας, και αυτός είναι ο λόγος που η θάλασσα είναι πάντα ταραγμένη και το ακρωτήρι ονομάστηκε «Αφορεσμένος».

          Το ύψος του πύργου του είναι 9 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 49 μέτρα, όμως το παλαιότερο τμήμα του, έχει ήδη εξαφανιστεί. Σήμερα ο φάρος είναι πλήρως εγκαταλελειμμένος και ο φανός που άλλοτε χαιρετούσε τα διερχόμενα πλοία, έχει αφαιρεθεί από την κορυφή του πύργου και έχει τοποθετηθεί σε ένα βράχο λίγο ψηλότερα. Πριν από μερικά χρόνια το σκέπαστρο της οροφής παρασύρθηκε από τους ισχυρούς ανέμους που φυσούν συνήθως στην περιοχή και έτσι ο φάρος είναι τώρα περισσότερο εκτεθειμένος στις καιρικές συνθήκες. Η στατικότητα του οικοδομήματος επιδεινώνεται και η επέκταση της διάβρωσης είναι γρήγορη, όπως διαπιστώνουμε μετά από κάθε μας επίσκεψη.

          Το μόνο που αντέχει στη φθορά του χρόνου και στην παραμέληση είναι η περίτεχνη πέτρινη κυκλική σκάλα που οδηγεί στην κορυφή. Εντυπωσιακή κατασκευή, με σκαλοπάτια από μονοκόμματη πελεκημένη πέτρα, που φέρουν σπονδύλους οι οποίοι με την τοποθέτηση τους δημιουργούν ταυτόχρονα τον στύλο στήριξης του πύργου και σκαλοπάτια που προεξέχουν. Ο επισκέπτης μπορεί ακόμα να σκαρφαλώσει στην πέτρινη στριφογυριστή σκάλα και να βγει από την στενή καταπακτή στην θαλασσοδαρμένη κορυφή του φάρου. Από εκεί ψηλά μπορεί να  ατενίσει το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και να νιώσει τον αέρα και την αλμύρα της φουρτουνιασμένης θάλασσας.
          Μετά την επίσκεψη μας στο φάρο και το συναρπαστικό ταξίδι μας στο χώρο και στο χρόνο, συνεχίζουμε με πορεία δυτική, ακολουθώντας την ακτογραμμή. Από μονοπάτι δίπλα στη θάλασσα, μέσα στο άγριο τοπίο της περιοχής με τα γυμνά ποτισμένα αλμύρα βράχια, φτάνουμε στον ΄Αγιο Αντώνιο και τα Βλυχάδια. Μετά από εικοσάλεπτη πορεία συναντούμε το μονοπάτι που από τα παράλια ανεβαίνει ανηφορικά προς το Βρουχά, μέσα από τη ρεματιά «Αυλάκι» και καταλήγουμε στο σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας.